الف. فارسی
پاکزاد، جهانشاه (۱۳۸۳)، راهنمای طراحی فضاهای شهری در ایران، وزارت مسکن و شهرسازی، تهران.
پاکزاد، جهانشاه (1384)، راهنمای طراحی فضاهای شهری در ایران، شرکت طرح و نشر پام سیما، تهران.
پاکزاد، جهانشاه (۱۳۸۵)، مبانی نظری و فرآیند طراحی شهری، وزارت مسکن و شهرسازی، تهران.
سلطانی، علی و پیروزی، رضا (1392)، «پیمایش قابلیت پیاده‌مداری محورهای فرهنگی تاریخی (مطالعة موردی: محور حافظ (شیراز)»، هنر و معماری بومی، (3)؛ 70.
شفیعی، سعید (1380)، «مبانی و فنون طراحی شهری»، تهران: نشر اسلیمی.
عباس‌زاده، شهاب و تمری، سودا (1393)، «بررسی و تحلیل مؤلفه‌های تأثیرگذار بر بهبود کیفیات فضایی پیاده‌راه‌ها به‌منظور افزایش سطح تعاملات اجتماعی (مطالعة موردی: محورهای تربیت و ولیعصر تبریز)، مطالعات شهری، ص 10-1.
قریب، فریدون (1383)، شبکة ارتباطی در طراحی شهری، دانشگاه تهران، تهران.
کاشانی جو، خشایار (1389)، پیاده‌راه‌ها، از مبانی طراحی تا ویژگی‌های کارکردی، تهران: انتشارات آذرخش.
کنف لاخر، هرمان (1381)، اصول برنامه‌ریزی تردد پیاده و دوچرخه، چ۱، ترجمة فریدون قریب، تهران: نشر دانشگاه تهران.
مرتضوی، صبوحا (1390)، «بازشناسی پیاده‌راه به‌عنوان بستری برای گذران اوقات فراغت در شهر»، ماهنامه منظر، شماره 12، ص 17.
معینی، سید محمدمهدی (1385)، «افزایش قابلیت پیاده‌مداری، گامی به‌سوی شهری انسانی‌تر»، هنرهای زیبا، شماره 27، ص. 16-5.
ملک، ماندانا (1385)، تهیة سند معطوف به حضور پیاده‌گذر.
مهدی‌زاده، جواد (1379)، «مفاهیم و اصول پیاده‌روی»، ماهنامه شهرداری‌ها، شماره 19، ص 12.
وحدت، سلمان و ایزدی، محمدسعید (1392)، «بررسی و تحلیل شاخص‌های کیفی ارزش‌های پیاده‌مداری مسیرهای عابر پیاده با تأکید بر پیاده‌راه (نمونة موردی: محور تربیت تبریز)».
ب. انگلیسی
Brambilla, R. and Longo, G. (1977), Pedestrian Zones: A Design Guide, Columbia University.
Lynch, Kevin (1972), The Openness of Open Space, Art of Environment. Oxford University Press.
Nosal, Bob. (2009), “Creating Walkableand Transit-SupportiveCommunities in Halton”Region Health Department of Halton
)