کارشناسی ارشد مرمت و احیای بناها و بافت های تاریخی، دانشگاه تهران
چکیده
یکی از ارکان مهم گردش‌گری، حضور فعال اقشار مختلف جامعة میزبان در فرایند گردش‌گری است. این حضور می‌تواند علاوه بر بالا بردن کیفیت خدمات گردش‌گری، منجر به بهرهبرداری حداکثر از منافع حاصل از گردش‌گری توسط جامعة میزبان شود. امروزه به طور معمول بخش خاصی از جامعة میزبان شامل: کارکنان هتل، فروشندة مغازه، راهنمایان تور، مأمور گمرک، رانندة تاکسی و یا اتوبوس میشود که در بحث گردش‌گری نقش فعال ایفا میکنند، حال آن‌که یکی از مهمترین بخشهای جامعه که پتانسیل و نیاز بیش‌تری در برقراری ارتباط با گردش‌گران و دخالت مستقیم و غیرمستقیم در فرایند گردش‌گری دارد، جامعة محلی شامل گروههای اجتماعی حاضر در محله‌ها هستند. در این پژوهش با مطالعة چند تجربه در سطح ایران و جهان در زمینة نقشآفرینی جامعة محلی در فرایند گردش‌گری به استخراج اصولی در راستای چگونگی مداخله گروههای محلی جامعة میزبان و سود آنان از گردش‌گری پرداخته میشود.
شرفی، مرجان و برکپور، ناصر (1389). گونهشناسیِ تکنیکهای مشارکت شهروندان در برنامهریزی شهری؛ برمبنای سطوح مختلف مشارکت. دوفصلنامهدانشگاههنر، 4: 77-101.
شریفیان ثانی، مریم (1380). فرهنگ شهری: مشارکت شهروندی؛ حکمرانی شهری و مدیریت شهری. فصلنامة مدیریت شهری، شماره 8: 42- 55.
عزیزی، محمدمهدی و حمیده، سارا. (1387). ارزیابی مشارکت در بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده؛ نمونة موردی محلة سیروس تهران. مجموعة مقاله‌های همایش بافتهای فرسودة شهری، چشمانداز توسعه پایدار، ارزشها و چالشها، 767-783.
موحد، علی و حیدریان، مهدی. (1387). بررسی نقش عوامل اجتماعی و فرهنگی در توانمندسازی بافتهای فرسودة شهری، مجموعة مقاله‌های همایش بافتهای فرسودة شهری، چشمانداز توسعة پایدار، ارزشها و چالشها.
هادیان، اکرم و دانشپور، سید عبادالهادی (1387). نوسازی بافتهای فرسودة شهری و مشارکت شهروندان. همایش بهسازی و نوسازی بافتهای فرسودة شهری، مشهد.
ب. انگلیسی
Ashley, C., and Roe, D. (1998). Enhancing Community Involvement in Wildlife Tourism:Issues and Challenges, IIED Wildlife and Development Series, 11: 1-38.
Bailey, N. (2010). Understanding Community Empowerment n Urban Regeneration and Planning in England: Putting Policy and Practice in Context, Planning Practiceand Research, 25:317-332.
Campbell, Patricia (2011). Community-Led Regeneration: A Review Of Literature, Scottish Government Social Research (www.scotland.gov.uk/socialresearch)
Gaventa, J. (1998). Poverty, participation and social exclusion in North and South. Institute of Development Studies Bulletin, 29 (1): 50-57.
O’hare, P. (2010).Capacity building for community-led regeneration: Facilitating or frustrating public engagement?, International Journal of Sociology and Social Policy, 30: 32-47.
O'Rourke, Tim and Memmott, Paul (2005). Sustaining indigenous cultural tourism: aboriginal pathways, cultural centres and dwellings in the Queensland wet tropics. http://www.sustainabletourismonline.com/
Raeva, Damira (2005). Development of Rural Regions of Kyrgyzstan Through Investments Into Community Based Tourism. International Workshop on Strategies for Development and Food Security in Mountainous Areas of Central Asia. Dushanbe, Tajikistan (http://akdn.org)
Rogers, B and Robinson, E. (2004). The benefits of community engagement: a review of the evidence. A report for the Civil Renewal Unit of the Home Office, Active Citizenship Centre, London, )http://www.active-citizen.org.uk/files(
United Nations Development Programme. (2007) Siwa Sustainable Development Initiative.
Thammajinda, Rojana (2013), Community participation and social capital in tourism planning and management in a Thai context. Lincoln University.
The Scottish Government (2011), Regeneration Discussion Paper. Communities Analytical Services.
)