ایمنی، حمل و نقل و تصادف‌ها

نویسندگان

1 کارشناس عمران- حمل و نقل شهری

2 معاون اجرایی سـازمان مدیریت پسماند شهرداری شیراز

3 کارشناس ارشد اقلیم شناسی در برنامه ریزی محیطی

4 مسئول ادارة امورپردازش و صنایع تبدیلی سازمان مدیریت پسماند شهرداری شیراز

5 کارشناس ارشد آلودگیهای محیط زیست

6 کارشناس برنامه‌ریزی سازمان مدیریت پسماند شهرداری شیراز

چکیده

 
حمل ‌‌و نقل، یکی از اساسی‌ترین نیازهای بشر، همواره به عنوان شاخصی مطرح و بسیار مهم در برنامه‌ریزی‌های کلان هر جامعه ‌مورد توجه ویژه قرار گرفته است. کارایی سیستم حمل‌ و نقل نقش مؤثری در توسعة اقتصادی و اجتماعی دارد و در ایران بیش از 80 درصد آن از طریق شبکة جاده‌ای انجام می‌شود. به علت در کنار هم قرارگرفتن انسان، محیط و ماشین‌آلات همواره خطر وقوع حادثه و آسیب برای انسان‌ها وجود دارد. در مبحث ایمنی، استانداردهایی برای شناسایی و مدیریت خطرها و حوادث وجود دارد. حوادث جاده‌ای نیز نتیجة عوامل متعدد مرتبط به ‌هم هستند که کاهش آن‌ها بدون درنظرگرفتن تمامی این عوامل ممکن نخواهد بود. بر این اساس استفاده از روش‌ها و ابزارهایی که باعث بهبود عملکرد شبکة راه‌ها شود مورد توجه خاص مسئولان قرار دارد. در کشورهای توسعه‌یافته از سال‌ها پیش فعالیت‌های منظمی با مشارکت نهادهای مرتبط با تصادف‌ها در قالب سیستم‌های مدیریت ایمنی راه‌ها اجرا می‌شوند که نتایج قابل توجهی به‌دست آمده است. در سیستم مدیریت ایمنی راه‌ها تمام عوامل مؤثر در ایمنی حمل و نقل، در یک سیستم قرار گرفته و در جهت افزایش سطح ایمنی به شکل برنامه‌های خاص تنظیم می‌شوند که در این مقاله به بررسی آن می‌پردازیم.

کلیدواژه‌ها


الف. فارسی
1. افندی‌زاده، ش.، میرابی‌مقدم، م.ح. (1388). ارائه مدل‌های پیش‌بینی تصادف‌ها برای شبکه راه‌های شهری. هشتمین کنگره بین‌المللی مهندسی عمران، شیراز، دانشگاه شیراز.
2. باور، م.ص.  (1391). ارزیابی و اولویت‌بندی ایمن‌سازی محورهای حادثه خیز کلان‌شهر شیراز مبتنی بر روش تحلیل سلسله مراتبی. دوازدهمین کنفرانس مهندسی حمل و نقل و ترافیک ایران، تهران، سازمان حمل و نقل و ترافیک تهران، معاونت حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران.
3. روحانی، س. ( 1389). ایمن‌سازی شبکه معابر درون‌شهری. دومین همایش علمی سراسری دانشجویی جغرافیا، تهران، دانشگاه تهران.
4. سیدحسینی، س. م.، اشرف‌زاده، ا. ( 1389). ارزیابی راه‌کارهای افزایش ایمنی در حمل و نقل جاده‌ای. پنجمین کنگره ملی مهندسی عمران، مشهد، دانشگاه فردوسی مشهد.
5. شاهی، ج.، نادری، ن. (1390). ارزیابی ایمنی جاده ای با استفاده از مدل مهندسی ریسک. ششمین کنگره ملی مهندسی عمران، سمنان، دانشگاه سمنان.
6. شفابخش، غ. ع.، علی‌زاده، ح. (1390). اولویت‌بندی پارامترهای مؤثر بر تصادفات جاده‌ای براساس مدل‌های تصادفات، دومین کنفرانس ملی تصادفات جاده‌ای، سوانح ریلی و هوایی، زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان.
7. طاهری، و. (1393). ارزیابی وضعیت تصادفات در ایران و نقش سیستم‌های حمل و نقل هوشمند در کاهش حوادث جاده‌ای، سومین کنفرانس ملی تصادفات جاده‌ای، سوانح ریلی و هوایی، زنجان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان.
8. عفتی، م. (1391). توسعه یک سیستم دانش‌مبنای مکانمند جهت پیش‌بینی تصادفات در مسیرهای برون‌شهری. کنفرانس مهندسی حمل و نقل، سال سوم، شماره چهارم، تهران.
9. علی‌احمدی، ع. (1390). نگرش جامع بر مدیریت استراتژیک. نشر تولید دانش، تهران.
10. مهدی‌نیا، ا.، شیرازیان، غ. (1393). ارائه مجموعه شاخص‌های ارزیابی و مقایسه حمل و نقل در بخش ایمنی در جهت توسعه حمل ونقل پایدار، مطالعه موردی کشور امریکا. پانزدهمین کنفرانس دانشجویان عمران سراسر کشور، ارومیه، انجمن علمی دانشجویی عمران دانشگاه ارومیه.
11. سایت سیستم‌های هوشمند حمل ونقل ایران http://www.itsiran.com.
ب. انگلیسی
12. SafetyNet. (2009). Road Safety Management, retrieved.
13. Kavouras, M. and Kokla, M. (2008). Theories of geographic concepts, ontological approaches to semantic integration, National Technical University of Athens Greece, CRC Press.
14. Bliss, T. Breen J, (2013). Road Safety Management Capacity Reviews and Safe System Projects Guidelines, Global road safety facility.
15. Mohan, D., et al. (2006). Road traffic injury prevention, training manual. World Healt Organization.
16. Peden, M., et al. (2010). World report on road traffic injury prevention. World Health Organization. ISBN 92 4 156260 9.
17. Research Ethics Committee. (2008). SMS Component Checklist. University of Pretoria.