بررسی میزان شیوع انگل‌های روده‌ای در کارگران مدیریت پسماند شهرداری شیراز

نویسندگان

1 دانشـیار گروه بهداشـت مواد غذایی دانشـکده دامپزشکی دانشگاه شیراز

2 دانشجوی دکترای حرفه ای دانشکده دامپزشکی دانشگاه شیراز

چکیده

جمع‌آوری پسماندهای شهری یکی از مشاغلی است که کارگران مربوطه را در معرض آسیب‌های شغلی متنوعی از جمله عفونت‌های انگلی روده قرار می‌دهد. تحقیق حاضر، برای بررسی میزان شیوع انگل‌های روده‌ای در کارگران شهرداری شیراز و ارتباط آن با عواملی مانند سن، وضعیت تحصیلات و نوع شغل آنها طراحی گردید. در این مطالعه مقطعی در مجموع 995 نفر از مناطق مختلف شهرداری با مشاغل گوناگون انتخاب شدند و نمونه مدفوع آنان برای تعیین وجود انگل‌های روده‌ای مورد آزمایش قرار گرفت. اطلاعات درباره سن، تحصیلات، حجم خانوار و داشتن علائم گوارشی با پرسش‌نامه جمع‌آوری گردید. در مجموع 37 نفر آلودگی انگلی داشتند که بیش‌ترین آلودگی مربوط به تک‌ یاخته ژیاردیا بود. شیوع آلودگی 7/3% با دامنه اطمینان 95% معادل 9/4-5/2 برآورد گردید. در آنالیز آماری بین منطقه محل خدمت، داشتن سواد و نیز نظر افراد درباره اهمیت پوشیدن دستکش حین کار (05/0>P) با آلودگی انگلی ارتباط معنی‌دار دیده شد. در مورد شغل، محل سکونت، سن و تعداد افراد خانوار ارتباطی با آلودگی مشاهده نشد (05/0P>). نتایج این پژوهش نشانگر اهمیت ارتباط سطح دانش و فرهنگ افراد و نیز نحوه نگرش و بینش آن‌ها با آلودگی انگلی است. از این رو توصیه می‌شود دوره ‏هایی برای افزایش دانش افراد و نیز آموزش بهداشت و اصول بهداشت فردی برای کارگران در نظر گرفته شود.

کلیدواژه‌ها


 
چوبینه ع، امیرزاده ف. (1383). کلیات بهداشت حرفه‌ای. ویرایش دوم. چاپ نخست. انتشارات دانشگاه علوم پزشکی شیراز.
خیراندیش ف، بادپروا ا، طراحی م ج، (1382). میزان شیوع انگل‌های روده ای در کارگران نانوایی‌های شهر خرم آباد در سال 1380. فصل‌نامه دانشگاه علوم پزشکی لرستان، یافته، سال 5، شماره 17، ص 45-49.
عباسیان ل، طالبی ف، بازیاز ع، شیربازو ش، سایه میری ک، احمدی ن، (1391). بررسی شیوع ژیاردیا لامبلیا درایران: مطالعه مرورسیستماتیک. پژوهش در پزشکی، (مجله پژوهشی دانشکده پزشکی) دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی دوره 36 ، ویژه نامه1، ص116- 111.
عزیزی ف، حاتمی ح، جان‌قربانی م، اپیدمیولوژی و کنترل بیماری‌های شایع در ایران.  چاپ دوم، 1379 ، نشر اشتیاق. بخش هفتم.
غلامی ش، محمدپور رع، شریف م، ضیایی ه، کیانیان ه، یوسفی م ر، گوهردهی ش، عروجی ع، 1384. عفونت‌های انگلی روده ای در دامداران ساکن در مناطق روستائی شهرستان بابل در سال 1382. مجلۀ دانشگاه علوم پزشکی بابل، دوره هفتم، شمارۀ4، ص 84-87.
مولوی غ، مسعود ج، موبدی ا، حسن پور غ، 1386. انگل‌های روده‌ای و شیوع آن‌ها در کارگران شهرداری اصفهان. مجله دانشکده بهداشت و انستیتو تحقیقات بهداشتی. دوره 5، شماره 3، ص 50-43.
 
Ahmed Saeed A, Hassan Hamid H. Bacteriological and parasitological assessment of food handlers in the Omdurman area of Sudan. Journal of Microbiology, Immunology and Infection. 2010; 43(1):70–73
Akhlaghi L, Shamseddin J, Meamar AR, Razmjou E, Oormazdi H. Frequency of intestinal parasites in Tehran. Iranian Journal of Parasitology. 2009; 4 (2), 44-47.
Cointreau S, Occupational and Environmental Health Issues of Solid Waste Management: Special Emphasis on Middle and Lower Income Countries, World Bank: Washington D.C., 2006.
 Kia EB, Hosseini M, Nilforoushan MR, Meamar AR, Rezaeian M. Study of intestinal protozoan parasites in rural inhabitants of Mazandaran province, northern Iran. Iranian Journal of Parasitology. 2008; 3:21-5.
Nasiri V, Esmailnia K,Karim G, Nasir M, Akhavan O. Intestinal parasitic infections among inhabitants of Karaj city, Tehran province, Iran in 2006-2008. Korean Journal of Parasitology. 2009; 47(3): 265–268.
Noor Hayati MI, Sano MI, Mohammod CG, Norhayati M, Rohani AK, Halimah AS. Infeksi parasit usus pada masyarakat Orang Asli di Pos Piah, Sungai Siput (D), Perak. Proc 2nd National Health Science Symposium 1998; 72-78.
 Norhayati M, Fatmah MS, Yusof S, Edariah AB. Intestinal parasitic infections in man: a review. Medical Journal of Malaysia. 2003; 58 (2): 296-306.
 Norhayati M, Pengabean M, Oothuman P, Fatmah MS. Prevalence and some risk factors of Giardia duodenalis infection in rural communities in Malaysia. Southeast Asian Tropical Medical Public Health 1998; 29(4): 735-38.
 Shojaei Arani A, Alaghebandan R, Akhlaghi L, Shahi M, Rastegar Lari A. Prevalence of intestinal parasites in a population in south of Tehran, Iran. Revista do Instituto de Medicina Tropical de São Paulo. 2008; 50(3):145-149.